Μουρμουρίζουν οι μεταξοσκώληκες μέσα στις μουριές
τα πλαδαρά και τ’άσπρα μούρα για φαγητό δε θέλουν
Που’ναι γεμάτα ζάχαρη μα οινόπνευμα δε δίνουν
Είναι απαλοί οι μεταξοσκώληκες και δουλευτές

Και μασουλάνε τα φύλλα μ’ένα θόρυβο βρεγμένο
Που τους αποκοιμίζει, όμως γύρω από τους ώμους
Υφαίνουν ένα κουκούλι στρογγυλό στους δύο πόλους
με νήμα σάλιου, μετά κάνουν ύπνο ονειρεμένο

Αδειάζοντας το τραβάμ’ένα νήμα από μετάξι
Κι’απ’αυτό φτιάχνουμε φουστάνι για μια όμορφη κόρη
Όμορφο και αυτό που εκείνη με χάρη το φορεί

Όταν πια πεθαίνει η κόρη θάβουμε το μετάξι
Μαζί της και φυτεύουμε, στο μνήμα της τον οκτώβρη
Μια μουριά κι’οι μεταξοσκώληκες μουρμουρούν εις αεί

Transcription en typographie latine :

OI METAXOSKÓLIKES —

Mourmourízoun oi metaxoskólikes mésa stis mouriés
ta pladará kai t’áspra moúra gia fagitó de théloun
Pou’nai gemáta záchari ma oinópnevma de dínoun
Eínai apaloí oi metaxoskólikes kai douleftés

Kai masouláne ta fýlla m’éna thóryvo vregméno
Pou tous apokoimízei, ómos gýro apó tous ómous
Yfaínoun éna koukoúli strongyló stous dýo pólous
me níma sáliou, metá kánoun ýpno oneireméno

Adeiázontas to travám’éna níma apó metáxi
Ki’ap’aftó ftiáchnoume foustáni gia mia ómorfi kóri
Ómorfo kai aftó pou ekeíni me chári to foreí

Ótan pia pethaínei i kóri thávoume to metáxi
Mazí tis kai fytévoume, sto mníma tis ton októvri
Mia mouriá ki’oi metaxoskólikes mourmouroún eis aeí